Müzik, sanat ve nihai olarak duygu hafızası. Çevremde çok fazla dikkat dağıtıcı unsur olmasına rağmen bazen bir kelime günümün seyrini değiştirebiliyor, mutlu ediyor. Bugün bir e-mailin yazı stilini değiştirmeye çalışırken mono kelimesine denk geldim. Beni çok fazla etkileyen bir şarkı ve film olduğu için aklıma Life in Mono, Great Expectations geldi. Ethan Hawk hayranlığımın ötesinde film kitaptan daha yakın gelmişti. Yıllar sonra Büyük Umutlar’ı uçakta izledim. Çok ağladığımı hatırlıyorum, hatta yanımda oturan adam deli olduğumu düşünmesin diye ara vermeyi, kalkıp tuvalete bile gitmeyi düşünmüştüm. Soğuk biriydi, çok umursamadı diye kendimi bırakmıştım. Bazen çok olumsuz duyguyu bile izlediğin, yaratıcı bir şekilde aktarılmış olduğu için güzel hatırlıyorsun.
Yine çok uzun süredir düşünmemiş olduğum eski bir arkadaşımı markette Dido gofreti üzerine hatırlamam fikir uçuşmalarının nelere kadir olduğunu gösteriyor. Dido’nun şarkılarını yıllardır dinlememiş olmama rağmen bu aralar gördüğüm bazı simgeler bana çok eski arkaşadaşlarımı, anılarımı hatırlatıyor. Dido’nun Eminem’le olan düetine denk gelen yıllardaki arkadaşlarım şimşek gibi çakıyor.
Şarkıların yıllar öncesine ışınlama gücü koku hafızasıyla yarışabilir.
Bu yüzden işle ilgili projelerde yaratıcı alanlardan daha fazla yararlanmak akıllıca olabilir.
Önümüzdeki yıllarda sanatların hatta endüstrilerin iç içe geçmesinin insan üzerinde inanılmaz bir gücü olacak.⚡️
Öykü Yetiş
oykuyetis.com 