Monthly Archives: March 2020

LinkedIn’de bir paylaşım ilgimi çekti. Teknolojinin engelli hayvanlara hareket yeteneğini kazandırdığını anlatıyor. Youtube linkini buldum, paylaşıyorum: https://m.youtube.com/watch?v=KaAiF3z4mGA

Ardından hemen aklıma Türkiye’de yazları gittiğim bir köydeki keçiler geldi. Ağaçların yapraklarını yemesinler diye iki ayakları birbirine kelepçeleniyor. Böylece hareket yetenekleri kısıtlanıyor. Her gördüğümde içim acıyor, sanırım duruma bir tek ben üzülüyorum. Çünkü senelerdir değişmiyor. Yerel ahaliden olmadığım için de karışamıyorum, bir tek aileme mızmızlanabiliyorum.

Birçok hayvanın yaşam alanını kısıtladık. Belki kediler çok esnek canlılar olduğu için İstanbul gibi bir şehirde tutunabildi. Ceyda Torun’un “Kedi” belgeselini izledim. Bazı kediler üzerinden anlatılan bir hikaye var. Hatta biraz İstanbul ve kedilerin nevi şahsına münhasır karakteriyle beraber onlara bakan halktan kişilerin de karakterlerine ayna olmuş. Kediler arasında favorim “Duman”. Nişantaşı’nın kedisi bile farklı oluyormuş 😽

Ben evde aynı insan gibi iki ayrı karakterli kediyle yaşıyorum. Lokum hakkında söylenecek bir şey yok. Tam bir lokum: Uysal, şirine, sokulgan 😻

Diğer kedimin adını çoğu insan telaffuz edemiyor. Tartop, Tof, Tuf, Tartup, Tatu vb. isimler söylenebiliyor. Neden Tartuffe? Çünkü sözün, eğitimin işlemediği, başına buyruk bir karakter. Moliere’in oyunundaki “Tartuffe” karakteri gibi tam bir hınzır. O eve geldiğinden beri sanki ben misafirim, o ev sahibi 😼

Aynı oyundaki gibi arkadan iş çevirmeler. Güzel bir kahvaltı hazırladığımda çayı dökmeye hazırlanırken yumurtayı alıp kaçmalar. Temiz yatak örtüsü serdiğimde baş köşeye kurulmak. Ben evde yokken buzdolabını açıp içini karıştırmak, evdeki tüm kapıları istisnasız açmak. Çekmeceleri karıştırmak. Sözümü asla dinlememek. Lokumu ezmek, kavga çıkarmak. Canım istemese de sevilmek, daha fazla yemek istediğinde dediğini yapmak zorundayım. Sürekli miyavlayıp, eşyalarımı yere döküp bir şekilde dediğini yaptırıyor.

Muhtemelen dünyadaki en yaramaz, zor kedilerden biriyle yaşıyorum. 🙀 Beni de esnettiğini düşünüyorum. Sabırsız, kararlı insanları bir süre bu tip kara, meraklı, yaramaz kedilerle başbaşa bırakmak diğerlerini de yumuşatabilir.

Kedilerin de karakteri olur mu diye sormayın! Olur. Belgeseli izleyince beni anlayacaksınız.